Je vraagt je soms af hoe de Heilige Geest werkt. Nou weet ik dat ook niet precies, en het zal ook niet iedere keer op dezelfde manier gaan, en niet bij iedereen op dezelfde wijze, maar af en toe zie ik dat een vormeling of een dopeling wordt geraakt. Een grote mond tegen de klasgenoten voordat de viering begint, of juist heel stil en bang om iets tegen de bisschop te zeggen. En als ze dan voor je staan, zie je een traantje, een schokkende schouder of een trotse blik in hun ogen. Emoties geven een reactie van het lichaam. Je kunt de emotie bij jezelf voelen. Je kunt de emotie bij de ander zien. Je wordt door God aangeraakt.

Ik ben er nooit op uit om iemand emotioneel te raken. De priester die het sacrament bedient, moet doen wat hij moet doen. De juiste ritus volgen en de juiste woorden gebruiken. Je kunt en mag de emotie niet bij de ander proberen op te wekken. Als de emotie komt, betekent dat dat de ontvanger tegen de eigen verwachting in toch iets bijzonders ervaart. En soms is er ook geen emotie. Dan is dat ook goed, want het sacrament heeft ook een objectieve kracht in zich. Die garantie geeft ons de Kerk. De Heilige Geest werkt op tal van manieren en op tal van momenten.
Als je wordt aangeraakt doet het wel iets met je. Je verandert er door. Het afscheid van mgr. Hurkmans in de eucharistieviering in de Sint-Jan op 14 mei 2016 waarin mgr. De Korte de zetel van het bisdom ’s-Hertogenbosch in bezit nam, was voor mij zo’n moment.

Hurkmans was toen mijn bisschop en ik had jarenlang met hem samengewerkt. Onverwacht overvalt je de emotie. Er komen herinneringen voorbij en je bent je bewust van het historische moment en van de plaats die je in het grote heilsplan van God mag innemen. Je mag meedoen, een rol spelen, en je leven heeft betekenis. Dat is het eigenlijk wat je ervaart. Jouw leven heeft betekenis in een groter geheel. Zo’n moment roept eerbied op.

+ Ron van den Hout
bisschop van Groningen – Leeuwarden