Startweekend in Groningse H. Jozefkathedraal, 22-23 oktober

De katholieke kerk wil een biddende Kerk zijn. Dat betreft in het bijzonder de Eucharistische aanbidding.  Zo vroeg Jezus aan de apostelen in de Hof van Olijven om met Hem te bidden: ‘’Kunnen jullie niet een uur bij mij blijven?’’

De Eucharistische aanbidding verlengt en intensiveert wat in de H. Mis wordt gevierd. Het versterkt onze persoonlijke liefde voor Christus.

Mensen zeggen soms dat ze liever thuis bidden, maar daar is ook vaak afleiding. Alleen al door de telefoon. Anderen zeggen: ‘Ik bid wanneer ik er zin in heb, of tijd vind.’  Dan komt Jezus na al het andere. God in ons te ontmoeten – van hart tot hart en van aangezicht tot aangezicht – vraagt om innerlijke zuivering en vorming. Het helpt om daar een uur per week vrij voor te maken.
Dat vraagt discipline en dus regelmaat. Een uur per week aan Jezus geven in de aanbiddingskapel van de pastorie, samen met anderen, helpt om trouw te zijn in het gebed.

Wekelijkse Eucharistische aanbidding
Het doel van dit startweekend is om 1 x per 24 uur op een vaste dag in de week de gelegenheid te bieden tot aanbidding. Dit startweekend in de H. Jozefkathedraal, opgedeeld in een aantal uren, wil daar op 22 en 23 oktober een opstap voor maken.
Het idee komt uit Zuid-Frankrijk waar een vijftal priesters weekendmissies verzorgt in parochies in Frankrijk en in omringende landen. Voor het eerst nu ook in Nederland. Ze noemen zich ‘Missionarissen van de Allerheiligste Eucharistie’.

Diederik Duzijn was eerder priester in de Pax Christi parochie van het bisdom Groningen-Leeuwarden. Hij maakt sinds enige jaren in Zuid-Frankrijk deel uit van dit vijftal. Hij zal het weekend in de H. Jozefkathedraal leiden.
Voor het programma: zie de website van de H. Martinusparochie.
Het startweekend wordt gehouden in de H. Jozefkathedraal en de pastorie ernaast in Groningen.

We hopen dat dit een nieuwe impuls geeft aan ons gebedsleven en dat van de Kerk in het noordelijk bisdom.

Contactpersoon: plebaan/pastoor Rolf Wagenaar van de H. Martinusparochie.

Opgave voor deelname: telefonisch 050 – 3124215; per e-mail: secretariaat@stmartinusparochie.nl

Als je tegenwoordig zegt dat je (in principe) iedere zondag naar de kerk gaat, dan ben je in de ogen van sommigen ‘streng gelovig’. Als je daarbij vertelt dat nog in de jaren vijftig van de 20^ste eeuw katholieke gelovigen twee of soms wel drie keer op een zondag naar de kerk gingen, dan lijk je het te hebben over leven op een andere planeet. In de beleving van het geloof is in een aantal decennia veel veranderd.

Het dagelijks leven van een katholiek 70 jaar geleden was doordrenkt van geloof en kerk: iedere dag het rozenkransgebed, voor en na het eten bidden, bidden bij het opstaan en slapengaan, een kruisteken maken als je het brood aansneed, de dagelijkse eucharistieviering, maandelijks biechten, catechismusles op school enzovoorts. We kunnen het ons nauwelijks nog voorstellen en de generatie die dit bewust heeft meegemaakt, is bijna uit de tijd.

Ik zou deze omslag willen omschrijven als een ontwikkeling van maximalisme naar minimalisme. Tegenwoordig denken we heel gemakkelijk. Zo vertelde een vrouw mij ooit dat ze het katholieke geloof heel mooi vond. Ik was benieuwd en verrast en vroeg waarom. “Nou”, zei ze: “Je hoeft er niks voor te doen en je hoort er altijd bij.” Waarschijnlijk heb ik – het is al lang geleden – wat meesmuilend geglimlacht.

Wat we vroeger misschien wel wat te veel deden, doen we nu te weinig. Gemiddeld genomen dan, want er bestaan en bestonden natuurlijk veel verschillen tussen verschillende mensen. Als vandaag de dag jongeren maandelijks bij elkaar komen om te bidden wordt dat door sommigen die daarvan horen ervaren als ‘heel zwaar’. Als we Bijbelse of kerkelijk teksten onder ogen krijgen, worden die soms ook als ‘zwaar’ ervaren. Is dat terecht?

Een van de dingen die een rol speelt is het gebrek aan kennis en een gebrek aan de wil om ons erin te verdiepen. De geloofspraktijk van vroeger was maximaal – het kon altijd beter en meer – maar tegenwoordig lijken we last te hebben van minimalisme. Ik weet niet wat beter is.

+ Ron van den Hout
bisschop van Groningen – Leeuwarden

Foto: Marlies Bosch

Zondag 12 juni vierden we in Dokkum onze patroonheilige Bonifatius. Op pinkstermaandag was de viering in Fulda waar het comité uit Dokkum wederom te gast was. Het tegenbezoek dit jaar bestond niet alleen uit een vertegenwoordiging, maar uit een grotere delegatie samen met de Stadspfarrer Stefan Buβ en bisschop Michael Gerber. Bij zijn installatie als bisschop van Fulda beloofde hij mij naar Dokkum te komen. Deze belofte uit 2019 heeft hij ingelost. Pastoor  Stefan Buβ ondernam met een groep parochianen een pelgrimstocht naar Dokkum. Het bijzondere was dat de groep er een meerdaagse wandeltocht van had gemaakt vanaf dinsdag de 7^e juni van de Nederlandse grens naar Dokkum. Verspreid over vier weektochten afgelopen half jaar hebben zij zo’n 580 km gelopen: vanaf de bergen in Hessen-Thüringen  tot de lage landen van Drenthe en Fryslân in ons bisdom.  

In Dokkum vertrokken we zondag in processie met de relieken vanaf de parochiekerk in de stad naar de Bonifatiuskapel. Het was niet een grote groep, maar ik sprak de hoop uit dat we bij aankomst bij de kapel wel een groep kerkgangers zouden treffen. Toen we de kapel binnengingen kwam er een grote teleurstelling over mij. Er zat eigenlijk niemand! Het was werkelijk een teleurstelling.

In zijn preek ging bisschop Gerber in op het leven van Bonifatius. Hij merkte op dat deze heilige al eerder in de Friese lage landen was geweest en dat deze eerste missie een mislukking was geworden. Toch ging Bonifatius op hoge leeftijd nog een keer terug. Hij wilde zich niet bij de mislukking neerleggen. Hij bleef leerling ook toen hij al oud was geworden. Hij bleef het proberen.

Ook benadrukte de bisschop dat een christen zich moet laten vormen, en dat dat proces nooit stopt. Het kennismaken met andere culturen is ook telkens een uitdaging. Bonifatius sprak een taal die enigszins verwant was met de taal die destijds hier werd gesproken. De Angelsaksen waren van het vaste land naar het Britse eiland getrokken. Maar het verstaan van elkaars culturen is nog een andere uitdaging. Die uitdaging gaf de bisschop ons mee. Je verdiepen in de cultuur van de ander vraagt werkelijk iets van je. De uitwisseling tussen het bisdom Fulda en Groningen-Leeuwarden is dan nog maar een gemakkelijke.

+ Ron van den Hout
bisschop van Groningen – Leeuwarden

Het Vaticaan heeft op dinsdag 28 juni op een persconferentie het officiële logo voor het Jubeljaar 2025 openbaar gemaakt. Het thema was al eerder naar buiten gebracht: Pelgrims van hoop. Van het logo is ook een Nederlandse versie beschikbaar (zie afbeelding links.) De voormalige Pauselijke Raad voor de Nieuwe Evangelisatie, nu opgenomen in het nieuwe Dicasterie voor Evangelisatie, coördineert de voorbereidingen voor het Heilig Jaar 2025.

Aan het ontwerp van het logo was een wedstrijd verbonden en aartsbisschop Rino Fisichella maakte uit 294 inzendingen, ontvangen uit 213 steden en 48 verschillende landen, de winnaar bekend. De deelnemers varieerden in leeftijd varieerden van 6 tot 83 jaar.

“In feite werden veel handgetekende ontwerpen ontvangen van kinderen van over de hele wereld, en het was echt ontroerend om door deze tekeningen te gaan, de vrucht van kinderlijke verbeelding en geloof”, aldus aartsbisschop Fisichella.

Winnend logo

Uiteindelijk koos paus Franciscus uit drie genomineerde voorstellen het definitieve ontwerp ingezonden door Giacomo Travisani. Het logo toont vier gestileerde figuren die de hele mensheid verbeelden vanuit de vier hoeken van de aarde. Ze omhelzen elkaar, wat wijst op de solidariteit en broederschap die volkeren moeten verenigen. De eerste figuur houdt zich daarbij vast aan het Kruis. De onderliggende golven geven weer dat de pelgrimstocht van het leven niet altijd over rustige wateren gaat. De hoop in het logo is verbeeld door het anker waar het kruis aan de onderkant in overgaat.

Het belang van jubeljaren voor het leven van de Kerk

Paus Franciscus noemt “het Jubeljaar altijd een gebeurtenis van grote spirituele, kerkelijke en sociale betekenis in het leven van de Kerk.” Hij herinnert eraan dat sinds het jaar 1300, toen het eerste Heilige Jaar plaatsvond “Gods heilige en getrouwe volk deze viering heeft ervaren als een speciale gave van genade, gekenmerkt door de vergeving van zonden en in het bijzonder door de mildheid als volledige weergave van de barmhartigheid van God.”

In de Kerk is een Jubeljaar, of Heilig Jaar, een belangrijke religieuze gebeurtenis. Een Jubeljaar is “gewoon” als het na de gebruikelijke periode van 25 jaar valt, en “buitengewoon” wanneer het wordt afgekondigd voor een buitengewone gebeurtenis. Het laatste gewone Jubeljaar vond plaats in het jaar 2000 tijdens het pontificaat van paus Johannes Paulus I.  In 2015 riep paus Franciscus een Buitengewoon Heilig Jaar van Barmhartigheid uit.

Na de zomer van 2022 komen de officiële Jubeljaar-website en gerelateerde app beschikbaar, twee hulpmiddelen bedoeld om gelovigen wereldwijd te helpen deel te nemen aan de activiteiten en evenementen tijdens het Jubeljaar. Er komen onder meer een kalender, een handvest, nieuwsberichten en praktische informatie beschikbaar in verschillende talen.

Op 28 juni 2022  is te Schagen overleden Cornelis Maria (Kees) van Dongen. Hij was als pastoraal werker in ons bisdom werkzaam in de Walfriedvicarie/parochie te Groningen (1973-1986), als geestelijk verzorger in het Medisch Centrum Leeuwarden (1986-1998) en als laatste vanaf 1998 als lid van het pastoraal team met bijzondere aandacht voor de wijk Johannes de Doper in de parochie Titus Brandsma te Leeuwarden tot aan de sluiting van de Johanneskerk in 2004. De uitvaart vindt plaats op woensdag 6 juli in de Christoforuskerk te Schagen. Dat hij moge rusten in vrede.

De Nederlandse bisdommen publiceren op vrijdag 3 juni hun diocesane verslagen van de raadpleging voor de bisschoppensynode. Hierin geven zij weer wat er in de bisdommen is gebeurd, met wie er is gesproken en wat daarvan de uitkomsten zijn in de context van de synode 2021-2023 ‘Voor een Synodale Kerk: communio, participatio, missio’.

Paus Franciscus hoopt dat met deze synode, die in verschillende fases plaatsvindt, de Heilige Geest zal spreken in de Kerk. Met Pinksteren viert de Kerk de uitstorting van de Heilige Geest en het gebed voor de synode begint met de bede: ‘Wij staan voor U, Heilige Geest, terwijl wij bijeenkomen in uw naam.’

De bisschoppen hebben er daarom voor gekozen om voor het hoogfeest van Pinksteren de verslagen met alle betrokkenen in het bisdom te delen. De uitkomsten van de diocesane fase van de synode worden verwerkt in een nationale synthese die in de zomer naar het Algemeen Secretariaat van de Bisschoppensynode in Rome wordt gestuurd.

De diocesane verslagen zijn te vinden op de verschillende bisdom websites, die vaak een themapagina hebben voor alle berichten over de synode. Deze themapagina’s vindt u via onderstaande links:

Aartsbisdom Utrecht
Bisdom Breda
Bisdom Groningen-Leeuwarden
Bisdom Haarlem-Amsterdam
Bisdom ’s-Hertogenbosch
Bisdom Roermond
Bisdom Rotterdam
Militair Ordinariaat

Kijk voor meer informatie over Pinksteren op www.vierpinksteren.nl